هفته سی و پنجم

سلام قند عسل مامان! فدای تو که اینقدر شیرینی.

 الان که دارم این مطالب رو می نویسم همینطوری داری وول می خوری. منم همش قربون صدقت میرم. عسل، شکلات، آب نبات مامان! قربون وول خوردنت که از صبح پهلومو سوراخ کردی. ارمیا جان امروز رفتم کارای بیممو انجام دادم. این هفته هم آخرین هفته ی کاریمه. شاید حالا حالاها برنگردم سر کار. راستشو بخوای خسته شدم. باید ببینیم خدا چی میخواد. از هفته دیگه به مدت 1 ماه وقت دارم که کاملا استراحت کنم تا توی نازنین رو به سلامت به دنیا بیارم. ایشالاه که همه چیز خوب پیش بره و به موقع به دنیا بیای تا با هم بازی کنیم.

راستی هفته پیش حالم خوب نبودو دکتر 2-3 روز استراحت مطلق برام تجویز کرد. مامان بزرگ هم اومد 2 روز پیشم موند یا استراحت کنم. دستش درد نکنه خیلی بهش زحمت دادیم. ایشالاه که جبران کنیم. بعد از اینکه مامان بزرگ رفت یه کم دپرس شدم.خود به خود گریم می گرفت. فکر کنم 2 روز کامل گریه کردم  به خاطر همینم دیروز جمعه، بابایی بردمون پارک به صرف جوجه کباب.خاله مرسده هم بود. خیلی خوش گذشت.  کلی هم عکس یادگاری انداختیم تحت عنوان خداحافظ هفته سی و چهارم.

در ضمن بابایی کادوی زایمان رو هم پیشاپیش بهم داد.الان کلی انرژی گرفتم.

آها تا یادم نرفته بگم خاله معصومینا هم هفته پیش رفتن انتالیا. ایشالاه که بهشون خوش بگذره. آخر این هفته برمی گردن.  خاله قبل از رفتنش زنگ زذ و حسابی سفارش کرد که استراحت کتم و مراقب تو باشم. می گفت مراقب موش موشک ما باش تا برگردیم.

خلاصه که عاشقتم فت و فراوون. i love you my dear Armia"

حالات این هفته نی نی ها و مامانا: